Jimmie Bratcher (US) tiltle: I'm Hungry music: Blues release date: april 23, 2021 label: Ain't Skeert Tunes promotion: Blind Raccoon (Betsy Brown) info artist: Jimmie Bratcher © Rootsville 2021

 

Bratcher's passie voor rauwe maar veeleisende elektrische gitaargeluiden begon in de jaren '60 toen hij in de ban raakte van Eric Clapton, zijn eerste zes-snarige held. Als kind ontwikkelde Bratcher een eclectische smaak, afkomstig uit zijn grote muzikale familie, die tijdens regelmatige bijeenkomsten in zijn geboorteland Kansas City uitgestrekte jamsessies zou houden. Bratcher ving Albert King, B.B. King en meer bluesgrootheden op, en ontwikkelde zich als speler in een reeks bands die nooit echt van de grond kwamen "vanwege een gebrek aan professionaliteit en toewijding, en middelenmisbruik", legt hij uit. Toen Bratcher begin twintig een voet aan de grond kreeg als muzikant, hadden drugs en alcohol hem ook in hun greep.

In 1997 kreeg hij van Bratchers zoon Jason een Fender Telecaster cadeau. Bratcher schreef een inspirerende bluesshuffle genaamd ‘Can't Get Over It’ die nog steeds op zijn setlist staat. Hij begon weer te oefenen, maar vermeed het leren van andermans licks ten gunste van het ontwikkelen van zijn eigen merk van blote knokkelvirtuositeit die een plukstijl omarmt die zowel een plectrum als vingers gebruikt en gitaargeluiden ontwikkelt die grommende tonen en duidelijk gearticuleerde noten combineren. Drie jaar later, toen zijn verzameling originele melodieën groeide, verliet hij de pastorale bediening en begon hij aan zijn huidige reizende bediening. Hij nam zijn elektrische gitaar mee op pad. In 2001 maakte Bratcher zijn debuutalbum Honey In the Rock, dat de muzikale taal van de blues combineert met spirituele boodschappen.

De transcendente kwaliteiten van de stijl werden Bratcher in 2003 duidelijk gemaakt toen een vriend hem uitnodigde voor een concert van zijn op elektrische blues gebaseerde heilige muziek in een kerk. Tegenwoordig maken gevangenis-, kerk- en baruitvoeringen regelmatig deel uit van het speelschema van The Electric Rev. Geïnspireerd door de wetenschap dat zijn muziek allerlei soorten publiek kon aanspreken, maakte Bratcher de verloren tijd als muzikant goed. Hij heeft twaalf albums en twee live dvd's opgenomen, waarbij hij door een mix van kerken, clubs en gevangenissen toert - afwisselend prediken en optreden, die beide een verwisselbaar vermogen vereisen om het publiek te grijpen.

Met 12 nummers als "Bacon is on My Mind", "Green Bananas " en " Grits Ain't Groceries" lijken we zo in de keuken van Jimmie Bratcher te zijn verdwaald. Bratcher gebruikt een 12 maten bump and grind blues om te pontificeren over een van 's werelds krachtigste reukzintuigen. De dubbelzinnigheid is dik, en de schmaltz zit diep in de jazzy popballad ‘Baby I Like What You’ re Cooking, ’met subliem gitaarwerk.

Een andere selectie uit zijn discografie, de vrolijke countryblues, ‘Bologna Sandwich Man’, van zijn album ‘Secretly Famous’ onthult de geheime foodie-passie die al jaren aan het brouwen is. De credits rollen voor het project over het laatste nummer 'Happy', een stellaire progressieve blues instrumentaal in de stijl van Robben Ford of Larry Carlton met geweldige uitvoeringen uit de ritmesectie en opwindend gitaarspel van Bratcher. Alsnog een fijne beleving zonder grijs gedraaide covers.

tracks:

01 I Love Her Name
02 Mama Won't Fry No Chicken
03 Bacon is on My Mind
04 Baby, I Like What Your Cooking
05 Government Cheese
06 Where You Gonna Stop
07 Greasy
08 Chicken Tastes the Same
09 Green Bananas
10 Grits Ain't Groceries
11 Bologna Sandwich Man
12 Happy